چند نوع موریانه وجود دارد؟
در حالی که انواع بسیاری از موریانه ها وجود دارد، سه نوع که در بیشتر نقاط جهان یافت می شوند عبارتند از موریانه های زیرزمینی، چوب خشک و چوب مرطوب هستند. هر سه گونه برای زنده ماندن به آب نیاز دارند.
موریانه های زیرزمینی رطوبت مورد نیاز خود را از خاک دریافت می کنند. در حالی که موریانه‌های زیرزمینی معمولاً در کلنی زیرزمینی زندگی می‌کنند، لوله‌های گلی می‌سازند که از آنها به عنوان گذرگاه برای ورود به خانه‌ها و حرکت در آن برای حمل غذا مانند علوفه و چوب استفاده می‌کنند.
موریانه‌های چوب خشک معمولاً به سمت چوب‌های خشک و سالم مانند الوارهای ساختاری، تیرهای برق، عرشه‌ها، حصارها، الوارهای ذخیره‌شده و نرده‌ها هجوم می‌آورند. آنها رطوبت لازم را از چوبی که به سویش هجوم می‌آورند برداشت می‌کنند.
انواع موریانه های چوب مرطوب را معمولاً می‌توان جایی یافت که آنجا چوب‌های پوسیده رطوبت را از طریق تماس با زمین یا قرار گرفتن در معرض نشت آب حفظ می‌کنند. از آنجایی که معمولاً این موریانه ها به چوب‌هایی که قبلاً آسیب دیده‌اند و چندان برای مصرف مردم رایج نیستند هجوم می‌آورند، چیزی نیستند که صاحب خانه‌ها آن را تجربه کنند. گونه‌های چوب‌های مرطوب که مورد نگرانی هستند، دامنه محدودی دارند و معمولاً فقط در خانه‌هایی با مشکلات طولانی مدت و رطوبت بالا ممکن است پیدا شود. موریانه چوب مرطوب تنها موریانه ای است که از آب در دسترس مجانی رطوبت لازم را می گیرد.
ساختار اجتماعی انواع موریانه ها چگونه است؟
موریانه‌ها مانند زنبورها، مورچه‌ها و حشراتی از این قبیل اجتماعی هستند. در کلونی‌های سازمان‌یافته زندگی می‌کنند. توسط یک یا چند ملکه رهبری می‌شوند. در این کلونی ها، کار تقسیم می شود. هر دسته از انواع موریانه ها شغل خاص خود را دارند. موریانه های کارگر در پرورش موریانه های جوان تر همکاری می کنند. پس از رسیدن به بلوغ، این نسل جدید موریانه ها به حمایت از بزرگان خود برخاسته و کمک می کند. سربازان از کلونی محافظت می کنند. ازدحام کننده ها مسئول تولید مثل هستند. ملکه موریانه نیز مسئول تخم گذاری است.
گاهی اوقات انبوهی از موریانه ها ممکن است از داخل خانه شما بیرون بیاید. خوشبختانه، تنها کار این موریانه ها تکثیر و ایجاد کلونی جدید موریانه است. آنها قادر به خوردن چوب نیستند، به ندرت زنده می مانند و می توان آنها را جارو کرد یا با جاروبرقی جدا کرد. با این حال، وجود آنها نشانه قوی این است که شما ممکن است در محل زندگی و محیط خود مشکل موریانه داشته باشید.
آیا باران فعالیت موریانه های بالدار را افزایش می دهد؟
در طول بهار، دیدن موریانه های بالدار پس از باران غیرعادی نیست. جمعیت این نوع موریانه (همچنین به عنوان تولید مثل کننده ها شناخته می شوند) معمولاً از زمین، کُنده درختان یا شکاف های پایه خانه ها و ساختمان ها بیرون می آیند. کار آنها این است که از لانه خارج شوند، جفتی پیدا کنند و یک کلنی موریانه جدید ایجاد کنند. جایی که در نهایت ممکن است خانه هزاران یا حتی (در موارد نادر) میلیون ها موریانه دیگر باشد.
موریانه پس از باران
باران به مرطوب‌تر شدن محیط کمک می‌کند، که به نوبه خود احتمال زنده ماندن موریانه‌ها را افزایش می‌دهد. زیرا آب فراوانی در دسترس همه آنها خواهد بود.
پس از باران بهاری یا پاییزی، هزاران مولد از موریانه های بالدار ممکن است از کلنی به دنبال جفتگیری و ایجاد کلنی‌های جدید بیرون زده و ازدحام کنند. با این حال، باران به اندازه دمای گرم، رطوبت و سن خود کلنی ، محرک ازدحام نیست.
در این ازدحام آنها خیلی خوب پرواز نمی کنند و معمولاً بیش از ۱۰۰ متر از کلنی اصلی خود فاصله نمی گیرند و حرکت نمی کنند. به همین دلیل، اگر موریانه‌هایی را در داخل یا اطراف خانه‌تان مشاهده کردید، احتمالاً از جایی در نزدیکی محل سکونتشان است که ازدحام می‌کنند.
استثنا در این مورد موریانه های فورموسان هستند که در واقع دارای پرواز نسبتا خوبی هستند. هنگامی که انبوهی از آنها فرود می آیند و بال هایشان را به عنوان بخشی از فرآیند جفت گیری می ریزند، زمانی است که جفت نر یک اتاقک کوچک زیرزمینی می سازد و ماده شروع به تخم گذاری در آن مکان می کند، اینجاست که کلنی جدیدی آغاز می شود.
در حقیقت، تعداد بسیار کمی از انبوهی که هر سال پرواز می‌کنند، جفت می‌گیرند و کلنی های جدید ایجاد می‌کنند، و تعداد بسیار کمی از کلنی‌های جدید به بلوغ می‌رسند که ممکن است سال‌ها طول بکشد. با این حال، اگر آنها زنده بمانند، ازدحام کنندگان می توانند به طور شگفت انگیزی عمر طولانی داشته باشند. یک ملکه موریانه می تواند بیش از ۳۰ سال عمر کند.
